Je hebt 'r maandenlang naar uitgekeken
De kouwe winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk daar was 'ie toch...de opening
(Vrij naar 't Is weer voorbij die mooie zomer van Gerard Cox)
" Je probeert wel alles te plannen, alles onder controle te hebben maar het onvoorziene is nooit te voorzien. De voorbereiding van onze plannen, de bouw, de inrichting, de organisatie van de opening, het magazine...het zorgde voor hectische momenten. Als groep kom je daar sterker uit zeggen de psychologen dan. Ze zullen wel gelijk hebben maar het was toch wel even op de tanden bijten. Ook onze partners werden aangetast door die tintelende spanning. Het moest goed zijn, meer dan geslaagd zijn. Alle details waren belangrijk. Dat zorgde soms voor stress maar het verlamde de geesten nooit."
(Het VBC-team)
En eindelijk was er dan de opening. Vrijdag 28 juni. Een feest. Vierhonderd genodigden zagen dat het goed was. Binnenkomen via het Inofec Kaffee, hartelijke ontvangst, gevolgd door een rondleiding. Doorheen de vele ramen en nog extra benadrukt door het optimaal gebruik van licht, lacht de witte maagdelijkheid van het gebouw je toe. Een bedrijvencentrum dat straalt, dat uitstraling geeft in de regio. Hypermoderne kantoren, versierd met een lint van vergaderzalen die knipogen naar het rijke industriële verleden van Tielt. Om (even) stil van te worden. Respect is het woord dat hier op zijn plaats is. Respect voor de vroegere ondernemers en respect voor zij die de inspiratie hadden hen nu te eren. Het hele VBC Center ademt trouwens inspiratie. Het inspireert tot samenwerking, tot vernieuwing maar ook tot hartelijkheid en warmte. Duidelijk voelbaar. En welke nieuwe ideeën zal Karel bedenken als hij vanuit zijn kantoor de regio aanschouwt. Bij helder weer kan men het Belfort van Brugge zien en zeker ook de leeuweriken die tureluren boven een veld vlakbij. Dit is een echt landschapskantoor. Je beleeft de natuur en die kijkt even onbevangen naar binnen. Voer voor schrijvers en kunstenaars: inspiratie op niveau. Al zit de jongleur met licht op het gelijkvloers. De presentatie is af. Over de hele lijn. Ook minister-president Kris Peeters, jawel, beaamt dat. De catacomben van het gebouw tarten even de verbeelding: een witte lounge feestruimte omarmt ons. Spanning stijgt als het VBC-team het opneemt tegen het grote Club Brugge en het daarna toelicht op het podium. "Ik dribbelde Vasquez..."Wie kan dat zeggen. Niets lijkt hier onmogelijk. Niemand kan het onmogelijke waar maken maar hier doet iedereen duidelijk al het mogelijke om zoveel mogelijk waar te maken. De opening en het feest sluiten perfect bij deze visie aan: geen woorden maar daden. En ook dat heeft iets te maken met Club Brugge...
(Een genodigde)
